Jak powstają pierścionki zaręczynowe?

Od pomysłu…

Jak praktycznie każdy produkt, również pierścionek zaręczynowy “powstać” musi najpierw w głowie projektanta. Większość prototypów powstaje w najprostszy sposób - na kartce papieru. Dopiero po wybraniu najlepszego wariantu, szkic przenoszony jest do specjalnego programu komputerowego, w którym tworzony jest dokładny model nowego pierścionka.

Projektowanie nowej biżuterii może wydawać się świetną zabawą, jednak czynność ta wymaga ogromnych umiejętności. Trzeba bowiem wiedzieć, jak prawidłowo zaprojektować pierścionek, aby był on fizycznie możliwy do wykonania. Wymaga to zatem współpracy zarówno designera jak i złotnika, ale też czasem odlewni, która wykonuje oprawy pod nowe pierścionki.

...do gotowego produktu

Kiedy model 3D nowego pierścionka jest już gotowy i zaakceptowany, następuje wykonanie jego fizycznej kopii. Proces ten odbywa się w odlewni, gdzie pracownicy przygotowują odpowiednią formę, do której następnie wlewany jest kruszec - przetopione złoto, srebro lub inny metal szlachetny.

Niestety samo odlanie oprawy to dopiero początek pracy z pierścionkiem. Powstały “produkt” wymaga odpowiedniej obróbki, aby można było w nim osadzić kamień wybranej wielkości. Złotnik musi nie tylko przygotować odlew, odcinając wszelkie niepotrzebne elementy (tak zwane “wlewki”), ale także oszlifować go we właściwy sposób - tak aby nabrał wyjątkowego blasku.

Osadzanie kamienia w pierścionku to najważniejszy i zarazem najtrudniejszy jego etap. Proces ten musi być wykonany na tyle precyzyjnie, aby zapobiec ewentualnemu uszkodzeniu kamienia lub jego wypadnięcia w późniejszym czasie.

Kontrola jakości

W większości pracowni złotniczych opisany wyżej proces produkcji pierścionków odbywa się w dużej większości ręcznie. Choć maszyny z pewnością pomagają w wielu kwestiach i znacznie przyspieszają pracę, to jednak oko i ręka doświadczonego fachowca jest nie do zastąpienia.

Z uwagi na ręczne wykonanie, pierścionki mogą ostatecznie posiadać pewne niedoskonałości - wszystkie one powinny był wyłapane na ostatnim etapie produkcji: kontroli jakości.

Pracownik sprawdza nie tylko ogólny wygląd pierścionka, ale także jego detale, takie jak osadzenie kamienia, jakość szlifowania czy rozmiar obrączki. Jeśli wszystko się zgadza, pierścionek trafić musi jeszcze do Urzędu Probierczego, gdzie potwierdza się próbę złota, z którego został on wykonany. W efekcie finalnym na biżuterię nanoszony jest tak zwana cecha probiercza - znak, określających zawartość metalu szlachetnego w wyrobie.